یک سریال تلویزیونی با استفاده از اصول سرگرمی-آموزشی و پخش از ایستگاه تلویزیونی Vinh Long در ویتنام به تغییر باورهای کشاورزان رشته پلویی سنتی و شیوه های مدیریت آفات کمک کرد.
بررسی ارزیابی که دو ماه پس از پایان پخش انجام شد نشان داد که کشاورزان به میزان قابل توجهی حشره‌کش‌های کمتری (19٪ کمتر) سمپاشی کردند، از کود نیتروژن کمتر (6٪ کمتر) و میزان بذر کمتر (12٪ کمتر) استفاده کردند.
علاوه بر این، کشاورزانی که به اظهاراتی که به نفع مهندسی زیست محیطی در بین بینندگان است، به طور قابل توجهی بیشتر از افراد غیربیننده بودند. بینندگان در شاخص باور در مقایسه با افراد غیربیننده حدود 14 درصد امتیاز بیشتری کسب کردند که نشان می دهد نگرش آنها نسبت به شیوه های مهندسی زیست محیطی مثبت شده است.
اگرچه حدود 9٪ افزایش به نفع پذیرش مهندسی زیست محیطی وجود دارد، حداقل دو مانع وجود دارد که بدون تغییر باقی می مانند. این مجموعه تلویزیونی موفق شده بود تغییراتی را در باورهای کشاورزان و اتخاذ شیوه های مهندسی زیست محیطی ایجاد کند.
این ممکن است به دلیل محتوای سرگرمی-آموزشی و مشارکت سهامداران و شرکای کلیدی در فرآیند پروژه باشد. تئوری‌های تصمیم‌گیری و ابزارهای جامعه‌شناختی و فرآیند مشارکت شش مرحله‌ای برای اطمینان از مشارکت‌های کیفی استفاده شد.
برنج در ویتنام تحت شرایط کشت فشرده برای به حداکثر رساندن تولید کشت می شود. کشاورزان معمولاً دو محصول در سال و در برخی موارد سه محصول در مناطق وسیع و پیوسته با استفاده از سطوح بالایی از کودهای شیمیایی و سموم دفع آفات کشت می کنند.
آفات اغلب به عنوان محدودیت های اصلی برای عملکرد در نظر گرفته می شوند و تاکتیک اصلی کنترل کشاورزان سمپاشی آفت کش ها است. به دلیل تجهیزات اسپری ضعیف و دانش ضعیف، بخش زیادی از اسپری های کشاورزان مورد سوء استفاده قرار می گیرند.
کشاورزان تمایل دارند روی آسیب بسیار قابل مشاهده برگ مانند آسیب ناشی از کرم های تغذیه کننده برگ در مراحل اولیه کشت تمرکز کنند.
