تولید جهانی بادام درختی با پوست در سال 2017، 2.2 میلیون تن بود و تولیدکنندگان پیشرو شامل ایالات متحده، استرالیا، اسپانیا، ایران و ایتالیا هستند.
در ایالات متحده، تولید بادام در کالیفرنیا متمرکز است، با ارزش کل تولید سالانه بیش از 5.3 میلیارد دلار در سال 2015. سطح زیرکشت بادام کالیفرنیا به سرعت در حال رشد بوده است.
از 283280 هکتار در سال 2005 به 538232 هکتار در سال 2017. با توجه به مقیاس آن، مدیریت نیتروژن در بادام تأثیر بالقوه زیادی بر کیفیت آب های زیرزمینی دارد.
حدود 10 درصد از چاه های تامین آب عمومی در کالیفرنیا باید تصفیه شوند، زیرا سطوح نیترات از حداکثر سطح آلودگی فراتر می رود.
در نتیجه، برنامه‌های کاری مدیریت نیتروژن در حال حاضر برای تولیدکنندگان بادام در سراسر ایالت مورد نیاز است تا به هدف کاهش تلفات نیتروژن برای محیط زیست برسند.
برای بهینه‌سازی مدیریت N و اطمینان از انطباق با مقررات، تولیدکنندگان باید N را مطابق با عملکرد پیش‌بینی‌شده در هر واحد تولیدی با در نظر گرفتن N موجود از همه منابع استفاده کنند.
بنابراین پیش‌بینی بازده برای مدیریت N حیاتی است. علاوه بر این، می تواند به پرورش دهندگان کمک کند تا برای برداشت، پردازش و حمل و نقل محصول برنامه ریزی کنند.
مدل‌سازی کمی عملکرد نیز برای بهبود درک ما از نحوه واکنش رشد و عملکرد محصول به تنش‌های محیطی کوتاه‌مدت، تنوع آب و هوا و روندهای بلندمدت اقلیمی مورد نیاز است.
علاوه بر این، پیش‌بینی تغییرات عملکرد بین سال نقش کلیدی در نظارت بر امنیت غذایی و برنامه‌ریزی بازار ایفا می‌کند و این پتانسیل را دارد که به مدیریت شوک‌های تولید غذا کمک کند.
بنابراین، برآورد دقیق عملکرد محصول، پیامدهای گسترده ای برای اکولوژی، اقتصاد و جامعه انسانی دارد، به عنوان مثال، از طریق تأثیر آن بر استفاده بهینه از نهاده ها و سایر منابع در مزرعه.
عملکرد یک باغ بادام توسط یک تعامل پیچیده از فرآیندها تعیین می شود و به طور قابل توجهی از سال به سال و از باغی به باغ دیگر متفاوت است.
به عنوان مثال، تولید سالانه در سراسر ایالت از 791 کیلوگرم در هکتار در سال 1986 تا 2864 کیلوگرم در هکتار در سال 2011 تغییر کرده است.
